Galeria A B C

Tytułowa "Galeria A" istniała w latach 1967-1972 i ściśle nawiązywała do znakomitej i jednocześnie niezrozumiałej jednak dla wszystkich mieszkańców miasta sztuki. "Galeria A" w swoich zbiorach posiadała niezwykłe dzieła najwyższych poziomów różnorakich gałęzi sztuki artystycznej bardzo świeżej oraz znamienitej. Jak wskazuje Dariusz Stryniak z Muzeum Początków Państwa Polskiego w Gnieźnie, tytułowa galeria rozpoczęła swoją działalność pod koniec roku 1967. - Galeria A powstała w grudniu 1967 roku, a jej ostatnia wystawa miała miejsce w 1972 roku i wszystko, cała jej treść nawiązywała przede wszystkim do osób, czyli prowadzących ją Stanisławem Pasicielem oraz Andrzejem Kostołowskim, który miał jednocześnie najlepsze kontakty właśnie z tymi wszystkimi artystami - mówi, po czym dodaje: - W 1972 roku Powiatowy Dom Kultury przeniósł się i przestał funkcjonować przy ul. Park Kościuszki.

Podczas tego spotkania, wszyscy zgromadzeni mieli możliwość wsłuchania się w opowieść o doskonale przemyślanej koncepcji programowej i efektywnej działalności niniejszej "Galerii A". Na przestrzeni tych kilku lat, "Galeria A" zasłynęła dzięki swoim przemyślanym działaniom. Zgromadzona dokumentacja, m. in. archiwalnych fotografii z odbytych wernisaży o ludziach i jednocześnie samym tym magicznym miejscu. Niegdyś wystawy w "Galerii A" odbywały się w jednej z sali na piętrze nieistniejącego już Powiatowego Domu Kultury przy dawnej ul. Park Kościuszki.

Warto podkreślić, że "Galerię A" tworzył znakomity wachlarz bardzo zdolnych, o otwartych umysłach i jednocześnie spojrzeniach osób, m. in. Jan Berdyszak, Andrzej Bereziński, Janusz Bersz, Włodzimierz Borowski, Anna Cyronek, Jan Dobkowski, Stanisław Fijałkowski, Stefan Gierowski, Adam Hoffmann, Zdzisław Jurkiewicz, Tadeusz Kalinowski, Jerzy Kałucki, Jarosław Kozłowski, Bogdan Kraśniewski, Jerzy Nowosielski, Norbertt Skupniewicz, Andrzej Urbanowicz, Henryk Waniek oraz Anastazy Wiśniewski.

Z kolei, po przeniesieniu się "Galerii A", pod nowym szyldem "Galerii B" stworzono 3 pokazy w gnieźnieńskim Teatrze im. Aleksandra Fredry, czyli w latach 1974-1975. Wtenczas uznawano, że sztuką jest również każdy przemyślany nasz ruch myśli oraz idei. Teatr był jedną z gałęzi sztuki, której nie należało wyjaśniać, uznawać jej czystej formalności czy pewnej formy, ale po prostu starać się w pełni zrozumieć. Wyznawano wiarę, że człowiek wręcz powinien być artystą - czyli angażować się w rozwój danej ideologii, jasności, jej rozwój i chęć odkrycia tej swoistej znakomitości. W "Galerii B" skupiano swoją uwagę przede wszystkim na postaci Stanisława Ignacego Witkiewicza, a także dwóch teoretyków sztuki Tadeusza Kantora i Jerzego Rosołowicza.

Natomiast dużą próbą reaktywacji niniejszej idei o skupieniu w sieni znamienitych artystów były lata w 1981 roku, kiedy to zostały przeprowadzone dwa wernisaże. W tym okresie królowały nośność nierysunków, tworzonych za pomocą także koloru, grubych linii, ale także i różnorakich plam. Tworzący w tejże "Galerii C" artyści traktowali to jako pewien obraz zabawy, zilustrowanie tych światów jako szaleństwa w otaczającej nas rzeczywistości. W tej Galerii tworzyli Ewa Benesz i Marek Sobociński. (EJ)

Napisz komentarz

Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj

---

Jak chcesz się przedstawić?