Wzór dla wszystkich świątyń w Polsce

Historia katedry, która dziś jest chlubą naszego miasta, sięga roku 1432. Wówczas to Kapituła Katedralna na urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego powołała Jarosława Bogorię Skotnickiego. Nowy metropolita niezwłocznie przystąpił do prac nad budową nowej katedry. Stara, romańska z IX wieku była rzekomo w „złym stanie”, w co jednak powątpiewają współcześni badacze, zwracając uwagę na trwałość romańskich, kamiennych budowli, których wiele dotrwało do naszych czasów. Sądzi się raczej, że duchowni kierowali się pragnieniem, by gnieźnieńska świątynia odpowiadała ówczesnym trendom architektonicznym i artystycznym oraz by przypominała katedry francuskie. Dawna katedra jeszcze długo służyła Gnieźnianom – nową budowano wokół niej. Starą rozebrano, gdy gotowa była wschodnia, prezbiterialna część nowej katedry, co umożliwiało przeniesienie do niej „życia liturgicznego” Kościoła.

Nie jest znana dokładna data konsekracji naszej katedry. Prof. Jan Zachwatowicz, w monumentalnym dziele „Katedra Gnieźnieńska” wydanym w 1970 r., pisze: „Budowa prezbiterium i korpusu nawowego katedry gnieźnieńskiej została zakończona ok 1390 r., lecz fakt ten nie znajduje potwierdzenia źródłowego w podstawowym akcie w dziejach katedry gotyckiej, w konsekracji nowej katedry. Żadne źródło historyczne nie przekazało nam tej daty, nie podają jej również kronikarze. Konsekracja odbyła się zapewne bez większego rozgłosu w trudnym politycznie okresie końca XIV wieku.” Tym samym pamiątka konsekracji, obchodzona 1 lutego, ma wymiar jedynie symboliczny, nie ma podłoża w faktach historycznych.

We mszy, koncelebrowanej przez kilkunastu księży, uczestniczyli też klerycy z gnieźnieńskiego seminarium oraz ok. 30 wiernych. „Obchodzimy dzisiaj uroczystość poświęcenia tego kościoła, a więc moment, w którym ten dom boży został oddany, aby Bóg mógł tutaj zamieszkać” – powiedział w homilii bp Wętkowski. – „Dzisiejszy dzień skłania do refleksji i wdzięczności wszystkim tym, którzy przez ponad tysiąc lat dbali o to święte miejsce, wznosząc wciąż na nowo tę wielokrotnie rujnowaną świątynię i pielęgnując ten prastary dom Boży. Dziś o nich wszystkich pamiętamy. Pamiętamy też o tych, którzy te mury wypełniali swoją modlitwą i z wdzięcznością przyjmujemy dziedzictwo wiary, które nam pozostawili, a które właśnie tutaj, w Gnieźnie, ma swój początek.” Podkreślił znaczenie świątyni, jako miejsca szczególnego spotkania człowieka z Bogiem, dokąd każdy zawsze może przyjść. „Każdy jest w Kościele oczekiwany i chciany” – podkreślił hierarcha.

Biskup odniósł się też do szczególnego tytułu gnieźnieńskiej katedry, zwanej „matką kościołów polskich”. Podkreślił, że znaczy to, że katedra gnieźnieńska powinna być przykładem dla innych świątyńpoprzez piękno i wierność liturgii, nieustającą adorację Najświętszego Sakramentu, „posługę konfesjonału” i żywy kult Matki Bożej, która jej patronuje. „Jeśli to wszystko jest spełnione i są wierni, którzy będą tutaj przychodzić i z tego wszystkiego korzystać, to możemy być pewni, że Kościół żyje i przetrwa mimo wszystkich nawałnic i burz, które nadejdą” – stwierdził, podsumowując swoje rozważanie. (maw)

Napisz komentarz

Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj

---

Jak chcesz się przedstawić?